De ware damliefhebber heeft al een tijdje uitgekeken naar deze match en nu is het eindelijk tijd om eens flink opgewonden te geraken. Dankzij de Nederlandse organisatie hebben wij hem hier. Op zich is dat een heugelijk feit, maar de aanwezigheid van beide damgiganten doet ons denken en voelen eveneens naar een minder feestelijk feit afdwalen, waar deze spelers niets aan kunnen doen. Ik doel hier op het voor ons chauvinisme zo pijnlijke gegeven, dat Nederland zelf al lange tijd geen spelers meer kan leveren, die ook maar in de buurt komen van het niveau van de drie dominante spelers: Georgiev, Schwarzman en Tsjizjov. De laatste is er nu niet bij, maar mocht er nog eens een persoon opstaan om een driekamp in die bezetting te organiseren…., hij/zij zou er niemand verdriet mee doen. Deze drie domineren al lange tijd het topdammen en zijn oneindig diep doorgedrongen in de geheimen van ons prachtige spel.
Zowel Schwarzman, als Georgiev, hebben uitstekende trainers gehad en hun formidabele talent is geslepen tot een schitterende diamant, door hun bereidheid om ook hard te werken aan de verfijning van hun kwaliteiten. Hoewel de kwaliteiten van deze twee tezamen in velerlei opzicht (met name op het technische vlak) gelijk zijn, is er toch zeker een botsing van grote verschillen, die deze match uiterst interessant kan gaan maken. Er zijn duidelijk verschillen in persoonlijkheid en psychologie en daarmee eveneens in de wijze waarop de partij benaderd wordt. Die eigenheid treft men meestal wel aan bij wereldkampioenen.
Bij het grote publiek staat Schwarzman bekend als een bijzonder agressieve speler en daarom is zijn spel dan ook een graag ontvangen gast in toernooien. Hij is een conceptueel artiest, die het welgevallen in het oog van de toeschouwer ontmoet. Meestal ziet men van meet af aan een woedend streven naar strijd, bijna alsof hij de aanwezigheid aan de andere kant van het bord niet duldt. Dit fenomeen ligt bij Georgiev wellicht niet zo uitgesproken aan de oppervlakte.Wie hem wel eens aan het werk gezien heeft, moet onder de indruk zijn van de serene concentratie die hij uitstraalt. In speltechnisch opzicht maakt hij, met name in het openingsspel, eigenzinnige keuzes, die hem qua stijl al direct van Schwarzman onderscheiden.
Waar Schwarzman in het algemeen streeft naar een zo snel mogelijk opvoeren van spanningen, lijkt Georgiev dikwijls vooral het doel na te streven om eerst de tegenstander te ontregelen en hem daarna pas meedogenloos te bespringen als dat doel inderdaad bereikt is. Zijn spel straalt daarom meer geduld en ondoorgrondelijkheid uit.Tegen de allersterkste tegenstanders is hij in staat, om op weloverwogen momenten schijnbaar krankzinnige risico’s te nemen en met succes, ook al blijkt bij uitvoerige analyses achteraf, dat zijn stelling wellicht hachelijk is geweest. Dit onovertroffen psychologische inzicht, uiteraard gekoppeld aan superieure speltechnische kwaliteiten, maakt Georgiev tot zo een levensgevaarlijke speler. Niemand beter dan hij, lijkt te weten dat de tegenstander aan de andere kant in staat is tot feilen, welke naam of faam deze ook heeft. Daarbij is hij meer dan voldoende uitgerust, om daarmee een handje te helpen.
Wij houden onze adem in...
Paul Oudshoorn
